روان شناسی اجتماعی چیست؟

اتوکلاین برگ (1954) ، روان شناسی اجتماعی را علم مطالعه رفتار فرد در وضع گروهی تعریف کرده است و گوردون آلپورت تعریف زیر را برای آن عرضه کرده است:

با جزئی استثنائات، روان شناسان اجتماعی رشته خود را کوششی می دانند برای فهم و تبیین این مطلب که افکار، احساسات یا رفتار افراد چگونه تحت تاثیر حضور واقعی، تصوری یا تلویحی دیگران قرار می گیرد( آلپورت ، 1936)

به بیان ساده تر، روان شناسی اجتماعی اثرات حضور دیگران را بر رفتار فرد، یا رفتار فرد را تحت تاثیر گروه ، مورد بررسی و مطالعه قرار می دهد. روشن است که تاثیر دیگران بر فرد مستلزم وجود روابط متقابل بین فرد با دیگران است و بنابر این به یک تعریف دیگر روان شناسی اجتماعی به عنوان علم مطالعه رفتار متقابل بین انسان ها یا علم مطالعه تعامل انسان ها شناخته می شود.

سیر تاریخی روان شناسی اجتماعی:

نخست از افلاطون و ارسطو به عنوان اولین روان شناسی اجتماعی یاد می شود. افلاطون در آثار خود نوعی طبقه بندی اجتماعی برای مردم جامعه قائل می شود و آنها را به طلا، نقره و آهن (یا برنز ) تشبیه می کند. اگر چه افلاطون اشاره مستقیمی به چگونگی رفتار افراد در وضع گروهی نمی کند، اما بدون شک اثرات تقسیم بندی اجتماعی فوق سبک رفتاری خاصی دارد.

ارسطو که انسان را حیوان اجتماعی می خواند، شاید اشاره صریحتری به روان شناسی اجتماعی داشته باشد. روان شناسان اجتماعی (مثلا ، ارونسون ، 1978) وی را نخستین روان شناسی اجتماعی می دانند که اصول اساسی نفوذ اجتماعی و متقاعد سازی را تنظیم کرد، که خود بحث مهمی در روان شناسی اجتماعی است.

صاحبنظراتی نظیر کلاین برگ (1954) معمولا نظر هابز را در مورد آدمی نقطه مقابل نظر ژان ژاک روسو می دانند که انسان را در حالت طبیعی ، پاک و فطرتا خوب می داند . به عقیده او بشر وحشتی پاک نهاد، از آن رو دچار این همه عوارض روحی و جسمی نامطلوب شده است که جامعه خواسته است . او را راهنمایی و ارشاد کند و بدین ترتیب ، او را از طبیعت خود دور کرده است. بنابر این ، شعار روسو برای رفع همه این عوارض نامطلوب بازگشت به طبیعت است.

چهره مشهور دیگری که در پیشرفت روان شناسی اجتماعی نقش داشته است کورت لوین است نظریه پردازی که بسیاری از ویژگیهای تعیین کننده این حوزه را مدیون او هستیم (لوین 1935، 1936)

نظریه میدانی لوین قویا با نفوذ بود. این نظریه مبتنی بر فرمول (م. ش ) f=ر یا (P,E)