تعاون و رفاه اجتماعی

در تعریف از خدمات اجتماعی پرداختیم به اینکه خدمات اجتماعی فعالیتهایی از قبل تعیین و تنظیم شده با هدف کمک به فرد و محیط اجتماعی دارد. تا بتواند یک سازگاری متقابل بین فرد و اجتماع برقرار نماید.

انگیزه اساسی در خدمات اجتماعی کمک و همدلی انسان نسبت به کسانی است که دچار تکناهای مختلف باشند. خدمات اجتماعی امروزه غالبا توسط افراد متخصصی که « مددکار اجتماعی» نامیده می شوند صورت می گیرد.

روش ها و شیوه های نظر وعمل مددکاران اجتماعی عبارت اند از :

الف ) روش موردی : یاری بخشیدن محققانه ولی انفرادی به افراد نیازمند

ب) روش گروهی - جمعی : تماس مستمر، با گروهی که دارای روابط درونی و متقابل می باشند ونیازهای فردی وگروهی آنها از طریق فعالیت های گروهی تامین می شود در این بعد مددکار هم به صورت فردی و هم به صورت گروهی با مدد جو ارتباط برقرار می نماید و نسبت به حل مسائل نظیر رفتارهای غیر عاطفی در محیط شهر به فعالیت می پردازد.

پ) کار سازمانی و برنامه ریزی شده : آنان در سطح وسیع تر به حل مشکلات و معضلات و رفع تنگناهای مادی و معنوی اعضای جامعه می پردازند و در عین حال ضمن بررسی ریشه های مشکلات به کمک تشکیلات ذی ربط در صدد رفع اساسی آن بر می آیند و در نیز در طریق پیشگیری از مسائل مزبور اقدامات لازم به عمل می آورند.

حمایت اجتماعی:

به منظور تحقق عدالت اجتماعی است و عدالت اجتماعی با تامین اجتماعی ارتباط تنگاتنگ دارد. یکی از جنبه های فراهم اوردن و توسعه حمایت اجتماعی، بیمه های اجتماعی است و عمومیت دادن بیمه های اجتماعی به نوبه خود شالوده های عدالت اجتماعی را تحکیم می بخشد.

بیمه:

یکی از اشکال رایج تامین و حمایت اجتماعی بیمه است که انواع گوناگونی دارد مانند: بیمه اجتماعی ، بیمه بیکاری ، بیمه از کارافتادگی ، بیمه عمر ، بیمه سلامت

توجه به امر بیمه ناشی از سه مسئله صورت گرفت:

- ساختارهای نامطلوب اقتصادی و در نتیج کارکردهای منفی آنها به ویژه نسبت به روابط انسانی و تامین اجتماعی

- فزون طلبی مسئولان واحدهای تولیدی و تجاری

- اختلال در تعادل و توازن رشد و توسعه اقتصادی و عدم توجه به هماهنگی امور انسانی و اجتماعی با مباحث اقتصادی

در ایران راجع به  اصطلاح «بیمه» در فرهنگستان چنین آمده است:

هنگای که واژه بیم را با هاء غیر ملفوظ بیاورین مفهوم آن معادل مفهوم بیمه می شود. اما سالها قبل از فرهنگستان واژه بیمه کاربرد داشت.

وقتی کمپانی رویال شاخه از از نمایندگی بیمه هندوستان را درایران دایر کرد که قبل از آن ، ساکنان شبه قاره هند کلمه « بیما» را معادل «بیمه» برگزیده بودند و درایران نیز واژه «بیما» و «بیمه» متداول گردید.

اصطلاح بیمه از لحاظ حقوقی قراردادی است بین دو شخص یکی بیمه گر - بیمه گزار ، بیمه گر تعهد می کند در قبال دریافت مبلغی به نام حق بیمه خسارات وارد بر بیمه گزار را جبران نماید.

تعریف بیمه (مطابق ماده اول قانون بیمه مصوب 1315 ش ):

بیمه عقدی است که به موجب آن یک طرف تعهد می کند در ازای دریافت وجه یا وجوهی از طرف دیگر، در صورت وقوع یا بروز حادثه، خسارت وارده بر او را جبران کند یا وجه معینی بپردازد.

متعهد را بیمه گر و طرف تعهد را بیمه گزار می گویند. وجهی را که بیمه گذار می پردازد « حق بیمه » و آنچه را که بیمه می شود « موضوع بیمه » نامند.

سابقه پیدایش تأمین و رفاه اجتماعی:

شواهدی از بیمه در طول تاریخ وجود دارد:

از جمله در مجمع القوانین حمورابی نشانه هایی از بیمه قید شده است. حضرت علی (ع) در دستورالعملی به مالک اشتر نخعی فرمود:

« سهمی از بیت المال و سهمی از خلافت را برای از کارافتادگی در شهر و آبادی معین کن ، چون این مال و دارایی « بیت المال» در نزد دولت امانت است. عمل دولت عبارت است از حمایت مردم و رفع نیازمندی های آنان »